SINO ba naman ang hindi makakaisip ng paghihiganti sa maraming bagay na dinaranas natin sa araw-raw?

Kung minsan, talagang hahamunin ang haba ng iyong pasensiya, susubukan kung hanggang saan mo kayang tiisin ang mga ginagawa sa iyo. Kaya nga maraming insidente na masama ang nagiging katapusan dahil sa kaisipang makaganti sa ginawa sa iyo.

Palagi mong tatanungin sa iyong sarili, bakit wala kang ginagawa gayong kaya mo namang gumanti, may basehan ka naman sa pagganti at lalong may kakayahan ka naman sa anumang aspeto ng pagganti.

Pero sa paglubog ng araw, tatanungin mo na lang ulit ang iyong sarili, ano ba ang buting maidudulot ng ganti? Magiging sikrulo lang ito ng galit, maaring pagmulan ng pagkasira ng career ng iba or baka may pamilya ka lang na masasaktan.

Nitong nakaraang linggo ng Semana Santa, muling nangibabaw ang kaayusan, pagpapatawad at pagpapasa-Diyos sa mga bagay na nangyari sa atin.

Naalala ko palagi ang sinasabing “ang gawang mabuti ay hindi magbubunga ng masama.” Ganoon na lang ang naisip ko, sa halip na kung anu-anong bagay ang gawin, mas mabuti pa rin ang magparaya.

Mula pa pagkabata, hindi ko na rin naman naging karakter ang paghiganti sa anumang dinanas namin noon, minsan sa kamay pa mismo ng mga kamag-anak. Kapag naiisip mo kung ano na ang nangyari sa buhay mo ngayon at kung ano ang sitwasyon ng mga nang-api sa inyo moon, ang masasabi mo lang ay tama ang pasya mong magsikap sa buhay sa halip na maghiganti. Kill them with kindess.

Iyon siguro ang kulang sa marami sa atin, iyong hindi kayang umusog, iyong hindi kayang magpaubaya, iyong hindi kayang magpatawad. Kaya nga madalas tayong makakita ng insidente ng ubusan ng lahi, or nagkakaroon ng sakitan at patayan dahil sa mismong kaisipan ng iba sa atin na makaganti.

Inargabyado ka, hiniya ka at pakiramdam mo’y biktima ka ng inhustisya. Laos na iyong “babangon ako’t dudurugin kita” or “bukas luluhod ang mga tala” genre ng ating mga buhay. Sabi nga, hayaan mo lang na pasan mo ang daigdig dahil sinasabi nga sa isang kanta sa simbahan (Mathew 11:28), “Come to me all of you who are tired for carrying heavy load, and i will give you rest.”

Maraming beses ko na rin namang napatunayan na wala pa ring tatalo sa payapa at maayos na pamumuhay. Ang kaguluhan naman ay lumulubha lang kapag nagkaroon na ng palitan. Kahit anong bangis pa ng sumusugod sa iyo, nagkaroon din ito ng kaunting soft spot sa puso kapag nakita niyang hindi ka naman dangerous enemy. At lalo na kapag nalaman niyang wala kang anumang intensiyong makigulo pa.

Ito lang ang naisip kong repleksiyon habang nasa bakasyon kami ng aming buong angkan nitong weekend ng Mahal na Araw. Maganda ring magnilay-nilay sa mga ganitong panahon na tahimik ang iyong paligid, iyong walang maingay na cellphone, iyong walang maingay na tawag ng trabaho at obligasyon sa Metro Manila.

Kung kayang magpapatawad, kung handang umusog para kaayusan ng iyong buhay, nasa tamang pag-obserba ka ng linggo ng Semana Santa.

Happy Easter sa ating lahat!

[email protected]