May umiral ngayong diskusyon sa paggamit ng Wikang Pilipino sa pagtuturo dahil na rin sa naging pahayag ni PBBM na kailangang gamitin ang pambansang wika sa mga paaralan.

May ilang nagsabing puwedeng gamitin ang bilingual o Pilipino at English bilang magkatulong na wika ng mga mag-aaral.

Ngunit sa aking karanasan bilang dating guro sa isang Unibersidad at kolehiyo, higit na mahusay magpahayag at tumalakay ang mga mag-aaral ng kanilang mga aralin kung sa wikang kinagisnan nila, ang wikang Pilipino, ang gagamitin sa mga silid aralan .

Kahit na nga ang aralin sa siyensya o agham at matematika ay higit na madaling maitindihan ng mga mag-aaral kung itoy ipaliliwanag sa mother tongue o ang wikang Pilipino natin.

Matatanggap ba natin ang salitang “juty” sa halip na duty? Isa lang ito sa halimbawa nang isang text message na natanggap ko kamakailan lang. Nagmula ito sa isang mahirap na kababayan natin na natapos umano ng high school.

Akala ko noong una ay nagbibiro siya ngunit nang magkausap kami at tinanong ko siya sinabi niyang “hinulaan” lang daw niya dahil hindi siya tiyak sa tamang spelling. Tinanong niya pa ako na “ mali po ba? ”

Nang sinabi kong dapat ay letrang D ang ginamit niya sa halip sa J, napangiti siya at sinabing, “ pareho naman po ng tunog.”

Ngayon ay madalas na niya akong tinatanong sa tamang spelling at nalaman kong hindi niya natapos ang kanyang high school dahil na rin sa walang kamatayang tunay na dahilan na mahirap lang sila. Ito ang Pilipinas.

Apektado ng kahirapan ang wika ng bansa. Ang malaking bahagi ng ating mga kababayan ay ginagamit ang wikang Pilipino o wika ng kanilang rehiyon o lalawigan.

Ngunit kahit na sa kabisayaan at Mindanao na wika ng kanilang rehiyon ang sinasalita o winiwika, wikang Pilipino pa rin ang kadalasang gamit nila. Nanonood sila ng pelikula ni FPJ, Nora Aunor, Vilma Santos at Sharon Cuneta. Ibig sabihin nakakaintindi sila at nasanay o nasasanay na sila paggamit ng Wikang Pilipino

Madalas pa nga ay isinisigaw nila ang mga pangalan ng kanilang hinahangaang mga artista at pamagat ng pelikula sa tuwing nakikita nila ang mga ito sa telebisyon.

Patunay nito ang 7 taong nang teleserye na FPJ “Ang Probinsyano” na pinagtyatyagaan ng mga tagasubaybay panoorin sa You Tube, Facebook at cable, nang mawala sa himpapawid ang Abs-Cbn.

Kaya nila pinanonood ito ay naiintindahan nila ang wikang Pilipino. Ang mga tagasubaybay nito ay mula sa Luzon, Visayas at Mindanao na may kani-kaniyang wikang panlalawigan ngunit ang wikang Pilipino ang nagbuklod sa kanila sa manood ng teleseryeng ito na ang sinasalita ay wika ng nakararami..

Kaya sa palagay ko pagkakataon na ngayon upang matapat at makatotohanang isulong ang Wikang Pilipino bilang pambansang wika natin lalo na sa mga paaralan.

Hindi ito pagiging “over-acting” dahil marami nang mga kalapit bansa nating mauunlad ang gumagamit ng kanilang sariling wika. Wala silang ikalawang wika. Kaya maunlad sila.

Higit pa diyan, ang mauunlad o ang mga first world countries, may ikalawang wika ba sila?

Tingnan n’yo ang US, UK, Japan, Australia, Canada, Russia, Germany, Singapore, North Korea, Malaysia, Thailand, US, UK. China, at iba pa, may ikalawang wika ba sila?

Bago tayo magpakadalubahasa sa wika ng ibang bansa, magpakahusay muna sa ating sariling wika para hindi na natin gagamitin ang spelling na “juty.”

Isang wika, isang bansa. ( [email protected])